Wij horen alleen het geslaagde popliedje. De gladgepolijste versie. En nooit de eerste ruwe schets, die eigenlijk nog nergens naar klinkt. Toch is dat best eens interessant om na te gaan. Hoe zou de eerste versie van een succesvol popliedje hebben geklonken?
Neem nou ‘Take on me’ van A-ha. Een wereldhit uit 1985, met een heel bijzondere videoclip: een combinatie van striptekeningen en film. Het was uitzonderlijk dat de platenmaatschappij hiervoor koos. Zeker voor een toen nog onbekende band uit Noorwegen, of all places. Want zo’n clip maken kost natuurlijk ongelooflijk veel tijd. En dus geld. Dit getuigt van moed, visie en vertrouwen. We weten nu dat dit een terechte keus is geweest.
3 keer uitgebracht
Maar aan het succes van ‘Take on me’ ging wel het een en ander vooraf. Het was bepaald niet direct een hit. Het nummer is zelfs drie keer uitgebracht. Steeds in een andere versie. Kijk en luister maar eens naar een van de eerdere versies van ‘Take on me’:
Geen wonder dat dit nummer flopte, wat een beroerde clip.
We kunnen zelfs nog verder terug. Want ‘Take on me’ is eigenlijk een nummer van Bridges. Dit was de band waar Paul Waaktaar en Magne Furuholmen deel van uitmaakten, voordat ze met zanger Morten Harket A-ha vormden. Hun versie uit 1981 klinkt meer rockachtig, beluister hier een fragment:
Van de titel ‘Take on me’ was toen trouwens nog geen sprake. Bridges gaf het nummer de onvergetelijke titel ‘The juicy fruit song’.
Nee, geef mij dan maar de uiteindelijke versie, die een wereldwijde hit werd. Inclusief die prachtige clip: